Op vele plekken zien we vandaag spinnenwebben rondom heesters en/of bomen. Vele verhalen gaan de ronde, de ene al wat spookachtiger en gevaarlijker dan de andere en dat maakt bewoners soms een beetje bang. Er is echter niets speciaals aan de hand. Op deze struiken of bomen vinden we de eitjes, larven en in een latere fase de rupsjes van de stippelmot, ook wel eens de spinselmot genoemd en behorende tot een grote groep van nachtvlindertjes. De rupsen spinnen gemeenschappelijke webben. Ook de verpopping vindt hierin plaats. Dit spinsel is vrij taai en biedt daardoor afdoende bescherming tegen vogels
Je vindt het witte spinsel nu vooral (maar zeker niet alleen) op de Europese kardinaalsmuts. Deze struik wordt belaagd door de Kardinaalsmutsstippelmot, een klein wit motje met zwarte stippen. Ze eten de bladeren van de waardplant. Deze kan zelfs helemaal kaal gegeten worden. In mei-juni zijn de rupsen volgroeid en laten ze zich langs een draadje naar beneden zakken om op de bodem in het strooisel te verpoppen. Daarna kan de boom nieuw blad aanmaken en terug herstellen. Het is dus een soort van samenleven waar de boom geen last van heeft. Alleen langdurige droogte zou een spelbederver kunnen zijn en verhinderen dat de boom nieuw blad kan aanmaken. Dat valt dus nog af te wachten. Er bestaan nog vele andere soorten stippelmotten met dezelfde levenswijze en die zijn vaak gespecialiseerd op één bepaalde struik of boom. Bv. de meidoornstippelmot … op de meidoorn, de wilgenstippelmot op de … juist, je raadt het wel.
Dus geen paniek, de natuur gaat zijn gewoon gang!